Historia Ostrów sięga roku 1241 (przekaz ustny). Pierwsi osadnicy zakładają
osadę zwaną Ostrą Górką licząca 6 zagród. W 1383 roku w dekretach Władysława
Opolczyka występuje nazwa wsi Ostrowy w powiecie Krzepickim. W kronikach Jana
Długosza występuje jako wieś za króla Władysława Jagiełły należąca do kanonii
Kłobuck. W 1655 roku Ostrowy liczyły 23 zagrody. Zapis po Potopie szwedzkim w
1658 wykazuje 6 zagród.
W 1789 Ostrowy liczą 92 domy i 396 mieszkańców. Na wieś przypada 123 dni
pańszczyzny w roku tzw. tłoki. W roku 1874 Ostrowy liczą 119 domów 776 mieszkańców wraz z dworem.
W połowie XIX w. wielu mieszkańców wsi pada ofiarą epidemii cholery. Zostali pochowani na osobnym cmentarzu przy drodze do Miedźna.
W roku 1864 ukazem carskim zostaje uwłaszczone 109 gospodarstw z zachowaniem
serwitutów - służebność lasów przez dwór na rzecz wsi. Obowiązują one do dnia
dzisiejszego, budząc wiele emocji.
Kronikarze mówią że w Ostrowach rządził car tylko nie wiedzą który.
W roku 1884 powstaje Szkoła Ludowa tym czasie na wsi tylko czyta i pisze.
W roku 1918 powstaje Straż Ogniowa w 1922 roku parafia.
W latach 1929-1930 powstaje Spółka Handlowa i Kasa Stefczyka na prawie członkowskim. W roku 1939 wojna niszczy Ostrowy w 55%.
Życie i rozwój Ostrów związany był z rzeką. Na jej wysepkach budowano domy. Stąd
nazwa wsi Ostrowy = wyspa w rozlewiskach rzeki Okszy - nazwa rzeki pochodzi od nazwy topór,
którymi karczowano lasy. Pomniki świadkowie dawnych borów to 400-letnie dęby w Ostrowach. W 2003 roku na Okszy między Ostrowami a wsią Borowa oddano do użytku sztuczny zbiornik wodny, który stał się atrakcją turystyczną.
